De foto hierboven toont een originele Wierumer schipperstrui. Hier zit een bijzonder verhaal aan vast. De vissers die vroeger het zeegat uittrokken, hadden vroeger truien aan met een bepaald motief. Voor elk vissersdorp was dat motief weer anders. Wanneer er bij een eventuele schipbreuk iemand verdronk en deze persoon later, wanneer hij werd gevonden onherkenbaar was, kon men aan het motief van de trui zien uit welke plaats de visserman afkomstig was. Ook werd de trui, die meestal werd gebreid door de vrouw van de visser, voorzien van een eigen merkje zodat men later zelfs vast kon stellen wie hij was.
De trui werd gebreid van een bepaalde soort garen (sajet) en later in een vloeistof gedompeld, zodat deze ook nog min of meer water afstotend was. Handig gevonden, temeer omdat er toen ook nog geen regenkleding bestond. Zelfs de kleur had iets te betekenen. Een donkere kleur voor de oudere visser en hoe lichter van kleur de trui werd, hoe jonger de visser die erin zat. Ook het motief vertelde een verhaal. In de Wierumer trui ziet u een bepaald patroon, het zgn. Godsoog. God zag alles en als een schipper in een andere haven behoefte kreeg om met een andere vrouw in de kooi te kruipen, werd hij er aan herinnerd dat hij in de gaten werd gehouden. Deze trui is voor zover bekend als enige voorzien van een paar zgn. pompoenen. Wat hier het nut, of de bedoeling van was is onbekend, maar gedacht wordt aan gewone versiersels.
De Wierumer schipperstrui was in geen enkel boek te vinden. Omstreeks 2002 besloot het Wierumer shantykoor zo nu en dan, tijdens een optreden, een wierumer schipperstrui te dragen.
Lizeke de Haan- Nutma en haar dochter Anja Dijkstra- de Haan hebben toen aan de hand van een foto van een Wierumer visser het patroon weer op papier gezet. Zij hebben wel een stuk of 15 truien voor de mannen gebreid. Ook andere dames hebben met dit patroon een trui voor hun man(nen) gebreid.
In het fiskershûske en/of in het Fries museum hangt ook een exemplaar.